111.

Nieciekawi świata chowają się w swoich domach, niebieskich pokojach z czterema ścianami, miejscowym bluszczem naokoło, w rogach pnącym się - do góry, po prostej... Dalej niebieska ściana. Kremowe meble, brzozowe, doniczka na białej ceratce - granatowe drzewo. Chciałbym mieć jeszcze obraz - trzy duże pomarańczowe słońca, kosmiczny statek w górze. Gwiazdy, noc i płonącą planetę. Kawałek fortepianu.

Mój własny dom - niebieski pokój i bluszcz wystający za okno, na samochód, podwórko i babcine pranie. Myślisz, wszystko to zmyśliłaś, jesteś za wysoko, nie będzie odpowiedzi. Łapiesz latarkę, powoli rzednieją chmury... Widzę księżyc. "O północy minęliśmy Saturna." To wszystko jakby sen, myślisz, wyjmujesz Lema i podróże w kosmos - mój mały niebieski pokój. Nie ma dokąd iść.